Soms word ik bijna moedeloos van het nieuws. De krant staat bol van sensatie, angstzaaierij, achterklap, onrecht, bedrog, opruiing, oorlog, moord en doodslag, het klimaat en… o ja, sport! Laat ik de sport niet vergeten. Panem et circenses, zeiden de oude Romeinen al. Brood en spelen dienden toen al om het volk tevreden te houden. Het sportnieuws leidt ons in ieder geval af van de harde realiteit waarin wij leven.
Vandaag heb ik eens een steekproef gedaan op de inhoud van onze krant. Die is natuurlijk subjectief, en sommige artikelen en columns vallen in meer dan een categorie. Van de 67 artikelen waren er:
28 over ophef of schandaal
8 over oorlog
9 over milieu, energie en klimaat
18 artikelen leken mij neutraal informatief
15 gingen over sport
slechts 7 waren ander goed nieuws
Het nieuws brengt mij vooral in verwarring, ook al moet ik het als auteur volgen, wil ik de actualiteit niet kwijtraken. Maar soms lijkt het wel alsof de wereld vol boze oude mannen is, die er een satanisch behagen in scheppen om de wet aan hun laars te lappen of naar hun hand te zetten, hun volk te onderdrukken of duizenden de dood in te jagen. Ik hoef hun namen niet te noemen, u kent ze vast uit de krant. En dan spreek ik nog niet over hun acolieten die alvast bezig zijn macht te vergaren en staan te trappelen om in de voetsporen van de dictators te treden.
 |
| Thorbecke |
Wereldwijd staan nog steeds vacatures voor staatsmanschap open. Ook in Nederland. Laten we hopen dat zij gevuld worden met wijze mensen voordat de wereld naar de gallemiezen wordt gejaagd door volksmenners, oorlogshitsers en kleptocraten.
Echt goed nieuws
Wat is er dan wel voor goed nieuws in de media? Je moet het met een lantarentje zoeken. In mijn plaatselijke krant stond gisteren iets over ‘ridders op de duofiets’, mensen die onderscheiden zijn voor hun maatschappelijke inzet. En hier en daar een column met een positieve toon. Maar verder vooral kommer en kwel.
 |
| wilgen in de uiterwaarden van de IJssel |
Goed nieuws staat voor mij meestal niet in de krant. De geboorte van een kind, het eerste lachje en de eerste geluidjes als de kleine haar ouders antwoord geeft en reageert als opa en oma grapjes met haar maken. Het eerste kievitsei is gevonden (gelukkig mag het nu niet meer geraapt worden). Een goed gesprek met je hoogbejaarde buren. De natuur, die ondanks het ietwat ontspoorde klimaat gewoon weer haar gang gaat. De eerste bloemen aan de bomen, vogels die elkaar het hof maken. De zaag van de werkploeg die bezig is knotwilgen te snoeien. Het vroege ochtendlicht en de laagstaande zon tussen de bomen in het bos. Kinderstemmen op straat. Je leest het nauwelijks in de krant. Behalve dan over dat kievitsei.
Dat is de wereld waar ik van wil weten, niet die andere van haat, angst, dood en verderf.
 |
| de zon in het bos |
Lezing
Komende zaterdag mag ik hier in Leiden een lezing geven. Over de spin Anansi, die volgens de Afrikaanse legende aan zijn spindraad zou zijn afgedaald naar de mensenwereld met een boodschap van de goden. Anansi, die de wijsheid niet kon stelen, maar hem per ongeluk verspreidde over de wereld.
En over het verhaal dat ik heb verzonnen over twee mensen in een lang vervlogen verleden, de een zwart en de ander wit, waartussen een vonk overspringt die niet te ontkennen valt, ondanks de slavernij die tussenbeide dreigt te komen. Het boek is fictie, maar wie zal zeggen of er niet werkelijk zoiets is gebeurd? Tenslotte is ons bloed allemaal rood, ongeacht onze huidskleur.
Het besef dat wij allemaal gelijk zijn, en ondanks het duistere verleden dezelfde gevoelens en dromen hebben, dringt steeds beter tot ons door. Misschien is dat wel het echte goede nieuws.
