Tijdens onze tocht van dit jaar deden we met onze zeilboot
Manokwari het eiland Vlieland aan. Vanuit het zuiden kom je door het Inschot, langs het eilandje Richel, in het zeegat van Terschelling. De al dagenlang doorstaande noordwestenwind zette buitengaats een flinke deining op, waarvan je de restanten zelfs in het zeegat voelt ondanks de bescherming van de Terschellinger Gronden verder naar buiten. Hier is een kaartje van onze nadering:
|
De track door het zeegat richting Vlieland |
Eerder zeilden we naar het noorden, gereefd vanwege de harde vlagen. De wolkenlucht is onstabiel, een voorbode van ander weer.
Die avond maakte mijn wederhelft de onderstaande foto’s: een wilde zonsondergang boven de haven en de laatste boot die met het tij binnenkomt:
|
Haven van Vlieland - foto Henriette Schalkwijk |
|
De laatste boot komt binnen op het tij - foto Henriette Schalkwijk |
Vlieland staat bekend om het fietsen en wandelen in de prachtige natuur. De eenzame stranden, de duinen en bossen, en het beschutte landschap aan de zijde van de Wadden, met een grote variatie aan planten.
|
Bloeiende distels |
|
Vindt Robinson Crusoe hier Vrijdag? |
In de haven vond ik het Engelse motorjacht
Amazone, voormalig
Mermaiden, een van de ‘Little Ships’ die in mei en juni 1940 het Britse leger evacueerden vanaf het strand in Duinkerken:
|
Amazone, vroeger genaamd Mermaiden |
Het was koel en een beetje buiig, met een continue noordwestenwind. Na enkele dagen vertrokken we richting het vasteland, dit is de vlammende zonsondergang tijdens de laatste avond:
Vlieland speelt een bescheiden rol in twee van mijn boeken: De Regeling en Drie Meter Zand.