NEKULTURNY

некультурный

Nekulturny is de term die Russen gebruiken om ongewenst gedrag te beschrijven. Inmiddels is duidelijk dat dit op de machthebbers in het Kremlin zelf van toepassing is, die nu hun land buiten de internationale rechtsorde hebben geplaatst. Rusland wordt geregeerd door een maffia, met maffiose praktijken waarin mensenlevens niet tellen.

Poetin heeft oorlog ontketend in Europa, misschien wel omdat het zoeken naar een buitenlandse vijand het beste antwoord is op de binnenlandse crisis die Rusland in zijn greep heeft: zie de aanhoudende protesten van Russische dissidenten, een moedige minderheid die zich geen rad voor ogen laat draaien door de leugens van een schurk.

Vladimir Poetin

Je kunt van Vladimir Vladimirowitsj Poetin zeggen wat je wilt, maar hij is een uitstekende schaakspeler, die stapje voor stapje een invasie in zijn buurland heeft voorbereid: propaganda, economische en digitale oorlogsvoering (de energieoorlog en aanvallen van hackers), desinformatie, een zogenaamde militaire oefening, het sturen van een ‘vredesmacht’ en daarna een invasie met over de honderdduizend man. Oekraïne is niet de eerste voormalige Sovjetrepubliek die deze man binnenvalt en aan zijn gedroomde Groot-Russische rijk wil toevoegen. Denk bijvoorbeeld aan Georgië.

In essentie volgt Poetin in de voetstappen van andere megalomane machthebbers in het verleden. Napoleon, Stalin, Mao en Hitler gingen hem voor. Poetin heeft zich geschaard in het rijtje moorddadige geesten wier namen in de wereldgeschiedenis een duivels gesis in het duister zijn. De grootste angst van een dictator is dat hij wordt onttroond en de geschiedenis leert dat het met geen van hen goed afloopt. De meeste dictators worden vermoord of moeten vluchten omdat ze anders worden opgeknoopt door hun eigen mensen. Ze sterven in eenzaamheid, veracht door iedereen, en als ze ooit voor een rechter komen blijken ze opeens te ziek te zijn voor een strafzaak. Dat zal wel tussen hun oren zitten, of misschien is het wel hun laatste leugen.

Ik ben inmiddels Catherine Belton’s boek Putin’s People gaan lezen, of hoe Rusland een schurkenstaat werd. Een leerzaam boek, als je tijdens het lezen tenminste niet beroerd wordt van alle vuile streken en manipulaties van deze kerel en zijn trawanten. De auteur heeft jarenlang als journalist in Moskou gewerkt en zorgvuldig brononderzoek gedaan. Een aanrader.

Molotov en Von Ribbentrop, 1939

 source:  https://www.eulixe.com/

De aanval op Oekraïne doet denken aan de overval door de Duitsers op Polen in 1939. Daarbij mag niet onvermeld blijven hoe de Duitsers eerst een niet-aanvalsverdrag met de Russen hadden gesloten: het Molotov-Ribbentrop pact. De Russen stonden toe dat Duitsland Polen binnenviel en pakten zelfs de Polen in de rug aan. Een paar dagen later vielen de Duitsers Polen binnen en de Russen staken geen hand uit, totdat ze de kous op de kop kregen en ze de Duitsers zelf over de vloer kregen. Ze konden alleen hun huid redden ten koste van miljoenen slachtoffers en met hulp van hun steun en toeverlaat generaal Winter.

Het nut op korte termijn van economische sancties is beperkt en zal misschien de Russische bevolking raken, niet het Kremlin, dat naar verluidt veel financiële reserves heeft. Het is hard, maar misschien dat het de onvrede in Rusland aanwakkert. De aarzeling van het Westen om sancties op te leggen heeft ongetwijfeld te maken met Russisch gas. Er zit zoveel Amerikaans en Europees geld in Rusland dat sancties ook ons zelf zullen raken. Ook zijn er nogal wat medestanders van Poetin, niet in de laatste plaats China, waarmee hij onlangs nog een niet-aanvalsverdrag sloot. Een hedendaagse versie van het Molotov-Ribbentrop pact? 

 

Europa en de NAVO houden zich nu nu afzijdig en laten Oekraïne het zelf opknappen. Het risico van escalatie is groot wanneer de NAVO daadwerkelijk militair zou ingrijpen, maar er mag niet onvermeld blijven dat de NAVO en de EU Rusland ook in het nauw hebben gedreven door hun invloedssfeer jarenlang naar het oosten uit te breiden. Er is al in de jaren ‘90 voor gewaarschuwd door Frits Bolkestein en Jaap de Hoop Scheffer. Geen vrienden van mij, maar ze hadden wel gelijk.

Arm Oekraïne: het land heeft zich in de afgelopen decennia ontworsteld aan de vroegere Russische overheersing, en de felle Oekraïense weerstand tegen de Russische inval spreekt boekdelen. Terwijl ik dit schrijf is de slag om Kyiv gaande en sterven militairen en burgers in de straten. Oekraïne is een land zo groot als Frankrijk en het is maar zeer de vraag of de Russen logistiek in staat zijn om het land bezet te houden als ze erin slagen het te veroveren. Kleine veelzeggende incidenten springen eruit, zoals de laatste woorden van de dertien mannen op het Slangeneiland aan de commandant van het Russische oorlogsschip die overgave eiste: ‘krijg de klere!’ Of de Oekraïense president Zelensky, die op bewonderenswaardige wijze zijn rug recht hield bij een Amerikaans aanbod van evacuatie: ‘ik heb munitie nodig, geen lift.’ Ik hoop dat ze het kunnen volhouden en het Russische leger een pak slaag geven. Maar ten koste van wat? Rusland valt inmiddels burgerdoelen aan, ondermeer met verboden clustermunitie. Het was te zien in een video, die op NOS is gepubliceerd. 

EDIT 3 maart: Hier is een tweede bewijs van oorlogsmisdaden door het Russische leger: een aanval op een woonwijk en een ziekenhuis met vermoedelijk clustermunitie in Tsjernihiv.

Als Oekraïne het onderspit delft, verplaatst de crisis zich misschien naar de Oostzee, waar de Russische enclave Kaliningrad ligt. Kaliningrad speelt een rol in mijn tweede boek ‘Het Transport’. Ooit heette dit Königsberg, een deel van Oost-Pruisen, dat na de Russische inval in het gebied in 1944-1945 onderworpen is aan etnische zuivering en nu compleet ‘gerussificeerd’ is. De Russische enclave is na de ineenstorting van de Sovjet-Unie geïsoleerd geraakt en de wens van Rusland om een corridor naar Kaliningrad te creëren is evident. De Baltische staten (Estland, Letland en Litouwen), alle drie NAVO-leden, liggen in de weg en zijn de volgende op het verlanglijstje van het Kremlin. 

Kaliningrad en de Baltische staten

De NAVO anticipeert al op een dreiging in de Oostzee. Finland en Zweden zijn inmiddels betrokken in het overleg, en Poetin heeft al waarschuwende geluiden laten horen dat bij NAVO-ingrijpen de wereld iets zal zien wat nog nooit is vertoond. Het impliciet dreigen met kernwapens is niet nieuw, in het verleden is de wereld enkele keren door het oog van de naald gegaan zoals tijdens de Cuba-crisis. Ook is jarenlang openlijk gespeculeerd over de haalbaarheid van beperkte inzet van tactische kernwapens, met andere woorden een kernoorlog op kleine schaal. De jarenlang afgeschaalde conventionele slagkracht van de NAVO wreekt zich nu: het verlaagt de drempel om naar nucleaire wapens te grijpen. Tot nu toe heeft niemand dit aangedurfd, want het risico van een nucleair antwoord is te groot.

De wereld is ontwaakt uit de droom, en om te spreken met Sting: I hope the Russians love their children too.