Ter Apel: onze collectieve schaamte

Het gaat in Nederland van kwaad tot erger. Twee jaar geleden schreef ik over kamp Moria op Lesbos, dat een rol speelt in mijn boek De Batavier: 

 https://tedpoletboeken.blogspot.com/2020/09/moria-een-schaamteloze-vertoning.html

Intussen hebben we kamp Moria hier binnen onze eigen grenzen: Ter Apel. Een symptoom van een falende overheid, die jarenlang het asielsysteem heeft uitgekleed tot op het bot, en nu niet meer kan dealen met een normale toevloed aan vluchtelingen. Het gebrek aan huisvesting van doorstromende statushouders, de complete ineenstorting van het COA, de onwil van plaatselijke bestuurders om asielzoekers een menswaardig onderkomen te bieden, getetter van plaatselijke bestuurders waardoor tenten worden afgebroken, de bevolking die te hoop loopt om een AZC in haar achtertuin te blokkeren, alles heeft bijgedragen aan ons eigen kamp Moria, waar Artsen zonder Grenzen eerste hulp moet bieden omdat de Staat weigert haar zorgplicht en internationale vluchtelingenverdragen serieus te nemen.

Bron: NOS

Het wanbeleid van de kabinetten-Rutte heeft geleid tot het uitkleden van het COA, dat opeens niet meer in staat lijkt om een normale instroom van vluchtelingen het hoofd te bieden. Achtereenvolgende VVD-staatssecretarissen hebben onvermoeibaar de opvang uitgekleed. Harbers, Broekers-Knol, Van der Burg, allen exponenten van dezelfde harteloze xenofobe VVD-ideologie. Ziekte en dood regeren in Ter Apel - vorige week stierf een kind van 3 maanden - mensen lijden aan schurft en andere infecties en MSF heeft enkelen naar het ziekenhuis gestuurd, die er te slecht aan toe waren. Het kabinet heeft wekenlang de schouders opgehaald over de schandelijke situatie totdat Artsen Zonder Grenzen en het Rode Kruis ingrepen en Vluchtelingenwerk dreigde met de gang naar de rechter.

Pas een bezoek van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd leidde op 26 augustus tot de eerste evacuaties naar tijdelijke opvangplekken. Alsof de verantwoordelijke autoriteiten nog niet wisten wat daar aan de hand was.

We zijn ingevolge vluchtelingenverdragen verplicht om mensen op te vangen. En denk maar niet dat de stroom zal opdrogen doordat we een (Rutte) ‘fatsoenlijke’ instroombeperking gaan instellen. Die bestaat uit... u hebt het al gelezen... een rem op gezinshereniging, in weerwil van internationale verdragen. Schandelijk om ouders te verbieden hun kinderen terug te zien, of kinderen om hun ouders terug te zien. Hoeveel schade dat gaat aanrichten zullen we zien, als over een paar jaar de parlementaire enquête komt. We halen onze schouders op, want het kan niet anders. Kan niet ligt op ‘t kerkhof, wil niet ligt ernaast, zei mijn oma altijd.

Vluchtelingen worden door dictatoriale regimes - Loekasjenko, Poetin, de Taliban, Assad, de ayatollahs - gebruikt als politiek drukmiddel, om het westen te destabiliseren, zoals afgelopen winter aan de Poolse grens. Het terugsturen van de overlastgevende ‘veiligelanders’ wordt gefrustreerd door de landen van herkomst die er geen boodschap aan hebben. 

 

Bron: NOS

Zal ik u uit de droom helpen over asielzoekers? Wij hebben in onze directe omgeving viermaal huisvesting van honderden asielzoekers gehad, waaronder recentelijk Oekraïners, die overigens een voorkeursbehandeling krijgen en niet de hel van Ter Apel hoeven meemaken. 

 

Wij hebben nooit enig probleem met die mensen gehad. In 2016 waren hier Syriërs gehuisvest. Wat zagen we? Een Syrische man gaf in het park een dozijn Syrische kindertjes een gymnastiekles. Die hadden de grootste lol. Maar toen er onlangs sprake was van het inrichten van een leegstaand gebouw een stukje verderop als huisvesting voor statushouders, werd er in het plaatselijke krantje gezeurd door welgestelden in de yuppenwijk daarnaast, die bang waren dat al die vreemdelingen door hun wijk zouden gaan lopen om naar de supermarkt te gaan. Zozeer is de xenofobie aangewakkerd in dit land, door onverantwoordelijke politici.

Zal ik u wat zeggen? Ik schaam mij dood.